10 – Jawel, op schema

De basis is klaar! Hoewel nog een paar losse eindjes… Zoals een ontbrekend rubbertje in de toilet watertoevoer, een lekkende douchebak afvoer, niet

werkende geiser voor warm water. Dat soort dingen. Allemaal prutswerk en het zou te perfect zijn als dat allemaal ineens helemaal klopte. Onder de omstandigheden wel een pietsje lastig maar het komt goed.

O ja, klik op een van de foto’s om het album van deze week te kunnen bekijken.

De honden gaan ook een paar keer mee om alvast iets te wennen.

Ze zijn duidelijk van slag door alle dingen die er allemaal gebeuren en houden ons doorlopend in de gaten. Boy gaat de hele tijd maar in de auto liggen want dan is hij er zeker van dat hij er bij is als we weer weg gaan.

We kunnen verder en timmeren een bed in elkaar. De 2x 90 gaat niet passen. Voor 2x 70 houden we op de lange termijn niet genoeg van elkaar dus het wordt een 2x 80. Gewoon wat balken en planken in elkaar schroeven en we gebruiken overgebleven schrootjes in plaats van een lattenbodem. Op zolder vonden we nog 2 matrassen van 80 cm. Die lagen daar pas 18 jaar en zijn dus nauwelijks gebruikt. In elk geval niet de laatste tijd. Eventuele bedwantsen en ander gespuis zal wel verdwenen zijn inmiddels. Ze liggen beter dan onze

huidige matrassen. Dat is dus iets om naar uit te kijken

We gaan er keihard tegen aan om hier de boel leeg te halen deze week. We beginnen bij ons boven op mijn atelier/kantoor opslag. In een mum van tijd is het leeg. Geen pardon voor alles wat we al jaren niet gebruiken. En een ruimte dat dat oplevert! Best een mooie kamer die nu over blijft. Met de danszaal krijgen we onverwacht hulp zodat we niet alleen alle zware gewichten en hometrainers naar benden hoeven sjouwen. Dat zou onder de omstandigheden een wissel leggen op de relatie. Niet iets om over uit de school te klappen misschien maar we lopen langzaam op ons tandvlees. Nu gaat het snel en als een zonnetje met tijd over voor koffie en kletspraatjes. We zijn blij dat we een hoop dingen kunnen weggeven.

Met het leeg maken van de danszaal is voor mij nu toch wel echt een boek dicht gegaan. Het ziet er zo leeg uit nu, net of er nooit wat gebeurd is.

De dechetterie wordt een paar keer per dag onze beste vriend. We worden steeds rigoureuzer. Als het niet past in de ieniemienie hut en 4 jaar opslaan geen nut meer heeft, gaat het weg! Hup!

Wat niet weggaat ondanks dat we het al jaren, zelfs voorhuwlijkse jaren, in ons bezit hebben, zijn ikea stellingkasten. Daar hebben we plenty van. Je zou zeggen dat we een dependence van de ikea zijn wat dat betreft. Maar die stelling kasten zijn zo super handig en passen perfect in de hut. In no time is de boel ingericht. Geen handleiding meer nodig.

Het moet wel als een van de eerste dingen zodat we alles wat we oververhuizen meteen kunnen opbergen. Het valt ons nog reuze mee dat het de ruimte niet meteen heel klein maakt. Het hout past prima bij de hut, je ziet het eigenlijk niet eens. Met andere woorden lang leve de ikea stelling kasten.

Gilbert is ondertussen ook druk met ons bezig. Hoewel we eigenlijk pas over 2 jaar officieel de boel zullen kopen, schenkt hij ons nu al het land dat we erbij zullen krijgen voor de ezels. De koeien moeten maar even naar een andere weide. Ha, dat kun  je net denken. Lief van Gilbert maar de koeien denken er anders over. Na een heel seizoen op dezelfde wei herkauwen is er niet veel voor nodig om te ontsnappen en terug te rennen naar de oude vertrouwde plek. Spectaculair om zo’n meute koeien op hol te zien slaan. Helaas zijn ze wel een beetje in paniek en rennen om ons huisje heen en vernielen ondertussen onze vers aangelegde riool en water afvoerbuizen. Niks dat niet hersteld kan worden. Het kost alleen kostbare tijd.

Ja de spanning loopt wel op wat dat betreft. Er is een serieuze deadline in zicht. Niet alleen in zicht we kunnen hem al ruiken. En er moet nog zóveel gebeuren! En net als we lekker kneuterig een keukenwerkblok in de hut neerzetten, verrek ik een spier in mijn rug. Je kon er op zitten wachten natuurlijk. Ik ben de rest van de middag uitgerangeerd. Sylvie heeft een smeerseltje voor me met veelbelovende ingredienten en dito eigenschappen maar de volgende dagen ga ik verder met paracetamol en een niergordel. Want Theo zijn werkplaats is nog een heet hangijzer. Alles moet weg! Behalve een paar (hele zware) machines natuurlijk. De nieuwe bewoners hebben aangegeven niet veel belangstelling voor verbouw materialen en ruimte te hebben. Ik heb inmiddels geen idee meer hoe zij hier denken te gaan leven. Hij schijnt heel depressief te zijn, althans dat zegt zij te pas en te onpas. Zij heeft jaren geleden een ongeluk gehad en is slecht ter been. Maar goed dat is ons probleem verder niet behalve dat we nu echt alles leeg moeten halen.

Theo zwoegt zich door 18 jaar zooi heen. Van alles bewaard voor misschien ooit eens een keer. Of zo handig als je nog eens iets wilt maken en je weet maar nooit of je het ooit nodig hebt. Bergen zaagsel en verloten schroeven. Hij vindt van alles terug wat allang kwijt was maar nu te laat. Hup weg! Aanhangers vol verdwijnen naar de dechetterie waar hij inmiddels kind aan huis is. Af en toe een flesje van het een of ander zorgt ervoor dat hij zelf de boel weg mag gooien en er niet al te streng gecontroleerd wordt. Ik ben 2 dagen lang, niet overdreven, hout aan het verbranden. Duizenden en duizenden planken, latten, balken, stukjes, zaagsel… en andere houten materialen die allang ter ziele zijn vinden eindelijk hun laatste rustplaats. De werkplaats raakt leger en leger.

Het einde komt nu in zicht. Woensdag willen we alles dat opgeslagen moet worden, gaan verhuizen. Tussendoor brengen we steeds wat dingen naar de hut. Dat is een voordeel van dichtbij verhuizen. Volgend weekend zaterdag en zondag willen we hier alles leeg hebben en schoonmaken. Daarvoor zouden we graag een schoonmaakploeg, ik schreef bijna knokploeg, op willen trommelen. Alle kamers netjes, badkamer gepoetst, keuken helemaal uitgesopt, terrassen geveegd, ramen gelapt, ezelstal leeg en schoon. Het zou onze eer te na zijn om het niet netjes achter te laten. Dus bij deze een oproep voor de eindknokploeg!