Even een klaagzang om mijn stoerheid jegens andermans kwalen teniet te doen. Wat kan een mens toch veel kleine ongemakken hebben! Zo was ik laatst met de wii juf en Alison aan het zweten. Zelfs mijn benen waren bezweet. Dat kwam natuurlijk vooral van de warmte in ons sport paleis want meestal zweet ik van mijn hoofd. Afijn elke keer plakten mijn kuiten tegen mijn bovenbenen. Dat kan, dat is niet onmogelijk. Maar het was een maf gevoel en ik klets teveel dus ik zeg dat gewoon tegen Alison. Die kreeg ongeveer een rolberoerte. Ik denk dat het in Engeland not done is om zweetbenen te hebben. Het is zo wie zo not done om te zweten daar want Alison ziet er altijd piekfijn uit als we hupsen met gestraightend haar en mascara. Daar moet ik niet aan beginnen. Mijn haar behoeft geen straightening want dat is al stijl genoeg maar door al dat zweten wordt het zeiknat en drupt het via mijn neus op de grond. Echt waar dat lieg ik niet. Ik snap niet dat anderen zo onbewogen kunnen blijven tijdens het bewegen. Toen kreeg ik onverhoopt jeuk aan mijn stuitje. Dat is lastig. Het gebeurt een enkele keer en als je begint te krabben kun je niet meer stoppen en moet ik er bovendien van plassen. Ik klets te veel dus ik zeg dat tegen Alison. Die kreeg een dubbele rolberoerte. Ik vraag me af of Engelse mensen geen ongemakken hebben. Of hoor je er niet over te praten? Of hebben ze geen stuitje? Het is natuurlijk een prehistorisch rudiment van een staart. Die moest er toch érgens af gaan. Beter onder aan je rug dan onder je nek. Daar word je maar slapjes van. Dan zijn de ongemakken niet meer te overzien. Maar van krabben onder je nek hoef je vast niet te plassen.
Krabben in het openbaar is natuurlijk zo wie zo vragen om moeilijkheden. Maar hier in Zuid Frankrijk is er geen ontkomen aan. Vanaf april tot en met september waren hier de aoûta’s. Grasmijt. Dat zijn pas venijnige nare beestjes. Ze kruipen onder je huid en leggen daar eitjes. En dan begint de ellende pas echt. Die eitjes leggen ze op een zacht plekje op je lichaam. Ze nemen er gerust de tijd voor om naar zo’n plekje toe te wandelen. Voor zo’n mijt is het een ware pelgrimstocht naar je oksel, je lies, naar onder je bh, en bedenk zelf de zachtste plekjes maar. Ik zou niet willen dat je een rolberoerte kreeg omdat ik te veel klets. En zonder krabben kom je niet van die jeuk af in tegenstelling tot muggenbulten. Die kan je nog negeren en dan verdwijnt de jeuk. Zo niet bij aoûta’s. die jeukbulten móet je openkrabben anders verdwijnt het niet. Liefst nog uitspoelen met azijn zodat alle eitjes verdwijnen. Dat zijn dingen die doe je vanzelf onder de douche. Daarna krab je de korsten nog eens vier of vijf keer open en je eindigt aan het einde van het seizoen met een flink litteken of blauwe plekken. Tenzij je er juist op kickt lijdt je privé leven er ook onder. Dat vertel ik Alison maar niet. Die heeft vast geen aouta’s of een privéleven. Ik bedoel dat niet naar want ze is mijn beste vriendin hier.
Een paar weken geleden toen het hier tussen de dertig en veertig graden was, liep ik op blote voeten naar buiten en stapte daar pontificaal in een wesp. Sodeju, dat deed zeer! Precies op het zachte gedeelte. Meteen met het pompje in de weer maar dat mocht niet baten. Het gif was meteen naar een andere plek in mijn voet gezakt. Je kon het gewoon van buiten zien lopen. Aanvankelijk viel het met het ongemak nog wel mee. Ik ben tenslotte wel stoer maar ’s avonds begon de pijn door te trekken naar de rest van mijn been en mijn heupen. Niet te harden! De volgende ochtend was mijn voet een ballon gewoon. Ik kon alleen nog maar strompelen. En eigenlijk kon ik helemaal niks meer. In de douche zakte ik in elkaar wanhopig roepend om m’n moeder en bij gebrek daaraan om Theo en die nam me mee naar de dokter. Ik was er net de vorige dag nog geweest met een jongen. Werkelijk waar ik zit om de haverklap bij de huisarts met een van de jongeren of af en toe met Theo. Voor mezelf was ik er nog nooit geweest. Ik sta zelfs niet in de computer. Maar de huisarts en ik kennen elkaar al goed. Ze is altijd heel streng voor me. Ze vindt dat ik heel goed Frans moet praten en praat dan zelf expres heel snel. Mijn doel is dan natuurlijk om niet toe te geven. En het lijkt wel of elke jongere tegenwoordig met de een of andere allergie bij ons komt die pas hier geaktiveerd wordt. Is het niet voor pollen dan is het wel voor katten of honden.
Nu was het dan mijn beurt om op de onderzoeksbank te zitten. Dat duurde maar kort want het probleem was duidelijk en voor de hand liggend. Ik vond het bijna jammer van al die keren dat jongens uitgebreid onderzocht werden en ik ze moest toeroepen te zuchten of te buigen. Dus vroeg ik voor de grap of ze niet even naar me moest luisteren. Ach, en toen deed ze dat ook nog! Geheel en al om mij te plezieren, mocht ik diep zuchten. Koude stethoscoop op mijn rug maar geen probleem met mijn longen. Het is eigenlijk wel een beetje kinderachtig. En als ik het een ander vertel krijgen ze vast een rolberoerte. Na een hoop antihistamine slonk mijn voet in twee dagen. Voorlopig wil ik geen klachtjes meer.
18-09-2009