Leven in de hut

79 – Intimiderende schoonheid

We werden door vrienden gevraagd om mee te gaan naar een wijn chateau/domein om daar wijn te proeven en te eten. Het zou nogal groots en populair zijn en bovendien niet in de buurt. We moesten snel beslissen. Onze eerste reactie was nogal lauwtjes. Echt niet iets voor ons. Wat hebben we daar te zoeken? Wat loopt daar voor volk?…

Verder lezen

Leven in de hut

78 – Ima en Sita

Paquito is een echte flirt. Paquito houdt van andere dieren en vooral van andere ezels. Op onze wandelroutes heeft hij dan ook een paar favorieten. Eén van die favorieten is een zielige aftandse grijze ezel die op een postzegel woont achter een huis. Als we er langs lopen moeten we persé even bij haar gaan kijken en ons best doen…

Verder lezen

Leven in de hut

77 – Covid

Ja je leest het goed. Het is om ellendig van te worden. Afgelopen maanden lijkt wel een aaneenschakeling van zwak ziek en misselijk. Eerst ga ik in juli weer eens fijn “door mijn rug”. Als dat weer hersteld is krijg ik een aambei. Vervolgens zwaar verkouden of grieperig om dat af te toppen met een fijne buikgriep. Tot zover een…

Verder lezen

Leven in de hut

76 – Grootgrondbezitters

Daar zitten we dan als hernieuwde groot grond bezitters. Hoewel dat groot nogal meevalt. Laten we het houden op grondbezitters. Dat klopt tenminste. Twee jaar geleden wisten we al dat we twee jaar zouden moeten wachten. Eind 2022 zou de kogel door de kerk gaan en al die tijd zagen we langzaam de veestapel in de koeienstal verminderen. Pas nog…

Verder lezen

Leven in de hut

75 – Tralala

Waar is dat feestje? Hier is dat feestje! Marthe en Roger, de ouders van Gilbert en Sylvie, zijn dit jaar 70 jaar getrouwd. Geen sinicure. Hoewel voor hen een scheiding niet in het woordenboek staat, moet je toch ook maar oud genoeg worden. Respectievelijk 94 en 93. Dat moet gevierd worden. Al een paar maanden geleden zijn we uitgenodigd en…

Verder lezen

Leven in de hut

74 – Albizia

Op ons nog maagdelijk terrein staan kinderboompjes. Kleine appelboompjes, perenboompjes en kersenboompjes. Dat is het lot van opnieuw beginnen op een kale vlakte. Die nog piepjonge boompjes hebben in verhouding nog best een goede oogst geleverd. Oneetbaar uiteraard want een hagelstorm in juni heeft de appels in aanleg meteen verminkt. De kersen waren nog meer pit dan kers maar dat…

Verder lezen

Leven in de hut

73 – Uitvreter

Sinds het begin van deze zomer hebben we er weer een kleine uitvreter bij. Ik heb het natuurlijk aan mezelf te danken. Bij de buren hoorde ik al een tijdje wat katten gemauw en toen ik ernaar vroeg bleek dat Gilbert nog vergeten was een aantal kittens naar de eeuwige jachtvelden te helpen. En die liepen nu boventallig maar wat…

Verder lezen

Leven in de hut

72 – Aambei

Het is alweer even geleden dat je me zag op deze manier en ik val maar meteen met een persoonlijk dingetje in huis. Ik heb ook geen aanleiding en geen inleiding. Meteen hups met de billen bloot. Een aambei dus. Het kriebelde en het jeukte, ik wist niet hoe ik het had. Ik stond net naast de hoefsmid gebogen over…

Verder lezen

Leven in de hut

71 – Bedevaart

Al een paar weken stond er een fietstocht op de rol van Bagnère de Bigorre naar Lourdes en weer terug. Daar kwam steeds wat tussen. Regen en slecht weer bijvoorbeeld en een tripje naar Spanje. En het zou nog steeds uitgesteld zijn ware het niet dat de buren om een mirakel verlegen zitten. Wie niet zou je zeggen. Miraculeus een…

Verder lezen

Leven in de hut

70 – San Sebastian

We kregen een klacht binnen. En hij was niet mild. De klacht ging over onze YouTube filmpjes van het fietsen. Niet dat iedereen er laaiend over is want ik denk dat ze maar matig bekeken worden en dan ook nog eens maar een klein stukje. Allemaal prima. Doorspoelen kan ook. Zelf sta ik elke week op de crosstrainer de route…

Verder lezen