34 – een rustig aan weekje…

Het voordeel van naast een mesthoop wonen is, naast de regelmatige reukvlagen, een enorme hoeveelheid vliegen. En die vliegen bij voorkeur om je hoofd en poepen overal op de vloer en in de wasbak. Het zijn net ongetrainde huisdieren. We hebben er dus een nieuwe hobby bij: vliegen vangen. Vliegen meppen, vliegen buiten houden. Theo doet een paar keer per dag een rondje meppen. De honden vinden dat helemaal niks. Die vluchten naar buiten of naar de badkamer. Hij plaatst ook op twee plaatsen gaas, als een hor. Voordeel is dat de vliegen er niet in kunnen maar ook niet uit. Verder hangt de hut vol met van die plakstrips met stervende vliegen. Erg vrolijk word je daar niet van maar het is wel effectief.

.

We krijgen gezellig weer eters deze week. Niet jaloers worden, onder de omstandigheden is etentjes organiseren best een uitdaging en in ons kleine keukentje ook behoorlijk primitief. Aldus bijna bezwijkend onder die druk dacht ik me er eens wat makkelijker van af te maken. Een maand geleden had Theo voor mij 50+ pillen met vitamine d3 besteld. Opdat mijn degenererende en menopauzerende lichaam nog lange tijd in tamelijk goede gezondheid en zonder al te veel tekorten die, danwel hormonaal danwel door andere omstandigheden gedepriveerd worden, onder ons mag blijven. Volg je het nog? Die zin was iets te overdreven ingewikkeld. Maar ik laat ‘m gewoon staan. De bestelling bleek voor de verzending wat te licht. Daar kon nog best wat bij en omdat het bijna mijn verjaardag was, heeft hij de doos bij laten vullen met allerhande puur Nederlandse herinneringen. Een paar stroopwafels, roze koeken, hopjes, bijtjes, topdrop, king, kaneel zuurstok, enz. Ook een pak kant en klare kwarktaart mix van dr Oetker. Niet dat ik me in Nederland te goed deed aan al die zooi maar ik ben er toch mee groot gebracht. Om die taartmix ging het dus.  Ik dacht: dat wordt een makkelijk dessert. Dus de dag van tevoren draaide ik die in een handomdraai, net als in de reclame, in elkaar. He fijn, als je denkt dat je niks in huis hebt, kan je altijd nog kwarktaart maken. Met een goede kleuterschool vriendin had ik het er nog over gehad. “Voor jou is het vloeken in de kerk” schreef ze nog. We chatten met een wordfeud spel. Ze kent me goed. Want we chatten alweer negen jaar elke dag. Maar ookal is het vloeken in de kerk, het kan evengoed best lekker zijn. In elk geval zag het er prima uit. Ik heb de taart nog wat opgeleukt met aardbeien en chocola. Prachtig gewoon. En bovendien had ik nog wat over. Ik kon nog twee porties in glazen maken en dus de avond tevoren voorproeven. Oef wat een tegenvaller! De consistentie was niet zoals ik het zelf zou willen. Het was eetbaar maar daar heb je het ook wel mee gezegd. Ik bedoel, ik heb een bepaalde reputatie hoog te houden na jaren Food en Film. Ik zou niet willen dat mensen na het eten wegrijden en dan in de auto zeggen: “Zeg, wat vond jij van dat dessert? Mwah, duidelijk uit een pakje. Het zag er leuk uit maar “‘khebwellusbeterg’had”. Bovendien is dat dan het laatste wat ze gegeten hebben en dus onthouden ze dat het langst. Je hele menu mag matig zijn maar als je dessert top is vergoedt dat alles. En omgekeerd kan je dessert een topmaaltijd grondig verpesten. Afijn, de taart is naar de buren verdwenen. Die wisten dat het uit een pakje kwam maar ik zei maar dat het gewoon teveel was. Zij vonden hem heerlijk en veel te veel eer en dus kwam er een worst voor terug. Dat houdt de verhouding in evenwicht. Het etentje verliep verder prima trouwens en de gasten gingen tevreden weg.

Het is wisselvallig weer deze week. Veel regen vooral dus aan de chambre belle mère doen we hoegenaamd niets. Dat is niet erg want dan kunnen we nog een tijdje van mening verschillen over de verdere aanpak. Eigenlijk vervelen we ons een beetje. Tenminste ik. Theo geniet van het niets doen en leest elke dag een boek uit. Ik kan nog geen 5 minuten stil zitten. Gelukkig heb ik deze week wel een aantal massage afspraken. Dan ben ik lekker even onderweg. Vrijdag na hemelvaartdag duiken we in de auto om wat consumentengedrag in te halen. Natuurlijk zijn de meeste winkels nog dicht en andere winkels verkopen vooral het meest noodzakelijke. Ik vind het, net als de rest van de wereld, wonderlijk hoe sommige dingen kennelijk essentieel zijn en andere helemaal niet. Ik heb hoge nood aan inlegzooltjes maar die zijn kennelijk niet essentieel. Snoep en koekjes zijn dat wel. De decathlon is ook open. Op zoek dus naar zooltjes (veel te duur daar) en schoenen. Dan blijkt dat op fietsen en fietsonderdelen na, alles is gebarricadeerd. Heel bijzonder liggen er wel een paar dure zakken hondenvoer essentieel te zijn. Dat vind ik nou grappig. Ik koop maar een zak want ik heb er meer aan dan aan een nieuwe fietsketting.

.

Omdat naar buiten gaan geen optie is deze week, zelfs de ezels moeten het ontgelden, draait de crosstrainer overuren. Ik heb weer een paar stimulerende beats per minute (bpm’s) gevonden. Elke vijf minuten draai ik een tandje omhoog en zo kom ik inmiddels op 50 minuten. Gelukkig doe ik met Sigrid, de Duitse buuf, elke week een yoga sessie. Nou ja, we zetten er een meditatief muziekje onder en dan gaan we los. Tenminste, ik ga los, de buuf volgt braaf en soms zuchtend en steunend. Ik heb een hoofd en een lichaam vol met oefeningen, die, zodra ik begin, staan te dringen om voorrang. Dat is toch een voordeel van 50 jaar bewegen. Ik hoef er niet over na te denken. We rekken en strekken, spannen en ontspannen, ademen in en blazen uit. Is het yoga? Geen idee. Ik houd niet van hokjes. We bewegen met de muziek, spannen de buikspieren, staan op één been, vouwen ons dubbel… van alles wat. Zo ben ik toch steeds op zoek naar mogelijkheden en stokken achter de deur om te blijven bewegen. So far so good. Maar ik ben ook op zoek naar een nieuwe invulling. Tot nu toe was beweging mijn hoofddrijfveer. Niet alleen voor de lol en de endorfienen en een strak lichaam maar ook beroepsmatig. Ik ben benieuwd hoe dat uit gaat pakken.

.

En dan steel ik ook nog een gieter. Bij dat zelfde huis als waar ik een paar weken geleden de sneewbalbloemen geplukt heb. Nog veel langer geleden hebben we er ook een paar aftandse stoelen weggehaald die helemaal stonden weg te rotten. Theo heeft daar weer iets moois van gemaakt. Nog even en we breken dat huis ook nog steen voor steen af en bouwen het hier weer op. Tja het verdient misschien geen prijs voor braafheid maar ik vind het ook zonde om het te laten verkommeren. Excuses! Het is gewoon diefstal.