Ik zie sterretjes. Ik heb dan wel geen blauw oog maar toch zie ik blauwe sterretjes. Het zijn de donkere dagen voor Kerst en daar hebben we maling aan. Nou ja, sinds een paar jaar niet helemaal meer. Nadat we geschopt hebben tegen gevestigde ordes en tegen ouderwetse vastgeroeste normen, zijn we nu oud genoeg geworden en voldoende gemanipuleerd om rond deze tijd het gevoel te krijgen dat je “iets” moet. Je kunt niet kaartloos en kadoloos en boomloos deze maand door komen zonder gehekeld te worden of zonder voor altijd genegeerd. Nou ja het zij zo. Voor kaarten hebben we tegenwoordig niet veel geld meer over. Nu we deze maand vrij zijn en nog geen jongeren in het verschiet, zullen postzegels niet tot de prioriteiten horen. Verder alvast een welgemeend gelukkig nieuw jaar. Ook al is het nog wat vroeg. Voor kado’s geldt natuurlijk precies hetzelfde. Het is van de gekke dat Sinterklaas hier al niet eens bestaat. Kerstkado’s heb ik nog nooit gegeven aan niemand niet. Dat ga ik dus ook dit jaar niet veranderen. En bomen zijn hier werkelijk afschuwelijk duur. Bovendien heb ik al genoeg te stofzuigen met drie monsters van honden in huis. Het is maar goed dat de dagen niet al te lang duren zodat ik de bende al vroeg in de avond niet meer kan onderscheiden van de rest. Schemerlicht doet een hoop voor het huishouden. Wat dat betreft is een hondenhuishouden prima als je in het Hoge Noorden woont en nu zo wie zo geen licht meer hebt. Afijn ik dwaal af. Sinds een paar jaar heeft Theo bedacht dat het hier toch wel erg donker toeven is rond deze tijd en heeft ooiteriseenkeer een streng sterretjes met lichtjes gekocht om voor het raam te hangen. Nu stond dat wel erg eenzaam op zo’n groot huis. Wel heel leuk in de betreffende kamer maar verder was het dubbel saai. Dus tja wat doe je dan? Nog meer sterretjes. Nu is het een ware rage geworden. Alle ramen aan de voorkant hebben strengen met sterretjes. Het is een kwestie van prioriteiten dat snap ik wel maar het donkere-dagen-voor-Kerst-gevoel moet toch ergens mee gevoed worden. Denk nu maar niet dat die sterretjes een soort aanvulpakket zijn voor de arme lui, die in de loop der jaren langzaam hun lichtjes bij elkaar kunnen sparen. Welnee! Dit is natuurlijk massa hysterie die flink uitgebuit moet worden door de grote kapitalistische bedrijven waar we maar al te graag langs komen om te zien of we er weerstand tegen kunnen bieden. Met andere woorden: dezelfde sterretjes bestaan niet meer en die worden nu aangevuld met andersoortige sterretjes die een andere kleur of kleuren hebben en niet allemaal dezelfde lengte hebben. Het wordt nu dus een ratjetoe in huis. Als klap op de vuurpijl (nog niet, nog even wachten…) hebben we in onze onschuld een pak sterretjes in huis gehaald waarvan de foto op de verpakking deed vermoeden dat het om gewone ordinaire gele lampjes ging. Eenmaal achter mijn rug voor de deur opgehangen bleken ze fluorescerend blauw te zijn. En hoe donkerder het wordt hoe pijnlijker aan je ogen. Het lijkt hier nu wel een kerstdisco. Het is echt lelijk en om dat te vieren krijgt het raam erboven op de tweede verdieping ook eenzelfde kleur. Het is in elk geval een eenheid. Het grote lichtfestijn is in de omgeving ook opgerukt. Er zijn huizen die er een wedstrijd van maken om elk jaar wat meer ellende toe te voegen. Onze voormalige bakker (we eten geen brood meer dus vandaar voormalig) spant echt de kroon en als je er langs komt kijk je je ogen uit. Van rendieren tot Kerstmannen, konijnen en elfjes staan er in de tuin opgesteld en elke avond komen ze tot leven in alle denkbare kleuren. Vandaag of morgen gebeurt er op dat kruispunt een ernstig ongeluk van al die mensen die hun nek verrekken om het te bekijken. Dán zien ze pas ….! Flauw he!
03-12-2009