Als je het foto album van deze week wilt bekijken kun je op een van de foto’s klikken.
Voordat we verder gaan met het huisje gaan we deze week als eerste een deel van de koeienstal in gebruik nemen als werkplaats. Dat deel dat Gilbert een paar weken geleden zo prachtig heeft schoongespoten met de hoge druk. We zetten provisorisch een muurtje van gipswanden. Een koe die binnen moet blijven met een ze
re poot, kijkt toe hoe haar blikveld versmalt tot dat deel voor haar niet meer bestaat. Voor ons is het de extra ruimte die we nodig hebben om de komende jaren alles in te bouwen. Ook het water komt er vandaan en dus jongleren we met waterbuizen door gaten in de muur en met een drukmeter die steeds lekt maar die achteraf niet nodig blijkt te zijn. Een halve dag klooien voor noppes. Maar goed dat het uiteindelijk gewoon rechtstreeks op de koeienstalbuis aangesloten kan worden. Zo delen wij de komende jaren het water met de koeien. Best een aardig idee.Verder komt alles deze week, die in het teken staat van opbouwen en puzzels, in bouwpakketten. Bijna alles wat we doen heeft een enorme handleiding met een heleboel priegelige tekeningetjes.
Dat begint al met het keukenblok. Hemeltergend langzaam past het ene dingetje in het andere. Dan toch weer niet en dan toch weer wel. Uiteindelijk past alles helemaal in elkaar en zijn bijna alle schroefjes, moertjes en wat dies meer zij opgebruikt. De keuken en het huisje zijn niet voor elkaar gemaakt. Dat zou ook te mooi zijn om waar te zijn. Het huisje is gemaakt voor een auto. Dat is heel wat anders. En dus past de keuken niet binnen de kruisverbindingen. Geeft niks. We zagen uit één kastje wat uit en vouwen het dan als het ware om de verbinding heen. Heel ingenieus maar het kastje moet nu altijd zo blijven staan.
Het gasfornuisjejeje is zo klein dat je er met goed fatsoen niet eens je hoofd in kan stoppen. De standaard sproeiers ( ik word gedicteerd nu…) matchen niet met de dichtheid van ons gas en moeten vervangen worden. Geen nood, de andere sproeiers worden netjes meegeleverd, samen met een handleiding. Voor eenieder die zich nog nooit om de sproeiers in een gasfornuis gekommerd heeft: die krengen zijn piep en piep klein. Als je ze laat vallen dan vind je ze nooit meer terug op de bodem van dat piepkleine gasfornuis, dat je dan helemaal open moet schroeven en dan nog heb je een zaklantaarn en een pincet nodig om het kreng terug te krijgen. Ik waarschuw gewoon maar vast.
Op naar de badkamer. De douchecabine is de volgende uitdaging. Een zespagina’s tellende handleiding gevuld met honderd tekeningen en duizend onderdelen. Theo zweet zich een slag in de rondte. Krabt zich achter de oren. Het klopt niet, het klopt wel. Ik sta onhandig slangen vast te houden, ringen om dingen te draaien, vraag me niet precies wat. Net als ik bedenk waarom die dingen niet in zijn geheel of met monteur geleverd worden, realiseer ik me ons budget. Wat een zegen dat Theo van alle markten thuis is. Want met alleen de cabine ben je er nog niet. Water moet aankomen, water moet 
afgevoerd worden, water moet warm of koud zijn. Het is nog best gecompliceerd als je er over na moet denken. Ik weet het, het klinkt een beetje naief en logisch maar wie staat er dagelijks bij stil hoe het allemaal in elkaar steekt? Pas als het fout gaat toch? Het toilet is wat eenvoudiger en het wastafelmeubel is tweedehands dus zonder handleiding. Helaas is de lijm van de plakkertjes niet meer zo sterk en valt de spiegel bijkans van het meubel af. Eenvoudig karweitje. Op te lossen met een lading kit. Lang leve de kit.Theo trekt in zijn eentje leidingen door de muren. Ik neem een break en ga met de honden sjouwen.
Als klap op de vuurpijl is de septic tank eindelijk aangekomen. ook hieraan worden weer aanvoer- en afvoerbuizen geknutseld, precies aflopend.
Heerlijk om dat ding in zijn graf te leggen. Gewoon recht toe recht aan werk dat ik ook kan hoewel zwaar en onhandig. Maar ik heb buiten de hulpvaardigheid van Gilles gerekend. Wanneer ik mij eerst een paar uur, verdeeld over een paar dagen zwaar in het zweet heb geschept, komt Gilles aan het einde van de week met een trekker. Hij trekt in 15 minuten alle aarde glad en de septic tank wordt machinaal onder de aarde gestopt. De groene zoden worden daarbij helaas verpulverd maar dat groeit wel weer terug. Beetje lullig weer hoe ik met de hand heb lopen scheppen maar ik denk maar aan de spierballen die ik extra gekweekt heb.
Als kers op de taart verbindt Theo 1000 slangen voor douche, toilet, wastafel, wasmachine, gootsteen, warm en koud, aan- en afvoer, rood en blauw, t-stukken en ringen en schroeven, flexibel en pvc. Electriciteitleidingen worden door de hele hut gelegd om overal danwel lichten aan te doen danwel stekkers in te steken. Het is bijna zo ver. Bijna ligt de hele basis klaar en rest alleen nog zorgvuldig uitgezochte meubels en dergelijke om in de hut te kunnen wonen.Wat het leven op het moment ook erg leuk maakt is dat elke dag tegen half 5, Sylvie klaarstaat met koffie en bergen koekjes. Er valt niet aan te ontkomen. Niet dat we dat willen trouwens. Ons hele schema is er op afgesteld. Als we er niet snel genoeg bij zijn roept Roger van beneden iets dat nog het meest lijkt op koeien bij elkaar drijven. Ik antwoord braaf “J’arrive!!!” Met langgerekte iiiii. Dat gilt ook wel lekker.
Nog één dag voorbereiden en dan gaat de verhuizing beginnen. We hebben nog 2 weken…
Loving your blog! Thank you!
English translation is a bit hard for me to follow but it’s very sweet. (Haven’t tried the French version so far.)
Sounds like tough going so far, but you two guys are even tougher. So you will make it.
Wishing you luck and plenty of courage to get you through to the end! And please keep blogging! What a life experience to remember when you are old?
❤
Thanks Sue. Your translation to Dutch is also very sweet in multiple ways. X
Jeetje theo en dorine..jullie kunnen ook alles..niet te overzien, voo mij, al die klussen en al dat technische inzicht en al dat werk. Wordt echt een heel leukhuis metalleserop en eraan! Fijn om jullie een beetje te kunnen volgen zo. Jullie zien er ook heerlijk energiek uit?
Gelukkig dat het er zo uitziet. Het voelt toch net even anders.
X
Ongelofelijk knap dat jullie in zo’n korte tijd dit allemaal voor elkaar hebben gekregen. Ennuh wat een geduld met al die handleidingen, aansluitingen…..nog heel veel succes met de laatste loodjes!
Dank je! Het gaat vast goedkomen. Dat is karma.
Heb weer heeijk zitten lezen en voorgelezen aan Ronald. Je schrijft top! Stel je toch eens voor dat je dit werk allemaal had moeten uitbesteden! Handige Harry s zijn jullie. Jij ook, Dorine. Sylvie en de koekjes. Zie haar zo lopen in haar short. Succes en sterkte nog. Knuffel uit Driehuizen x
Dank je Mariska! Het wordt heel mooi
Zo te zien hebben jullie geen sportlessen nodig om de spieren strak te houden; wat een energie tonen jullie!!! In het vlaams zeggen ze: het komt in orde met tijd en boterhammen ? de tijd is kort, maar jullie halen het wel!! Toi, toi!! X
Hahaha… boterhammen! Het is net als de Tour de France fietsen op een boterham met pindakaas. We kunnen wel een beetje doping gebruiken inmiddels. Maar het gaat vast goed komen
Sterk sterk sterk in alle opzichten, wat een prestatie!!! Ik zal snel de gordijnen inkorten , dan kan je met goed fatsoen uit de badkamer komen. Het wordt een heeeeel knus huisje, lang leven de bouwpakketten en Theo en Dorine , xxxxxxxx
Love knowing you are getting it done……going to be happy home for you all…love jackie
Amai dat gaat precies vlotjes daar bij jullie
<<>>
Hou de moed erin, zo te zien komt alles piekfijn in orde
Groetjes uit BE
xx
Lieve mensen,
Joke en ik hebben weer in opperste verbazing jullie foto’s bekeken en het blog zitten lezen. Het is voor ons volstrekt onbegrijpelijk, dat mensenhanden dit allemaal in dit korte tijdsbestek voor elkaar krijgen. het is tevens erg knap, dat jullie elkaar de tent niet uitvechten met zoveel specialistisch werk en de dingen, die daarbij tegen zitten. We hebben er diep respect voor.