89 – Schaapjes op het droge.

De jacht op het isolatie materiaal is begonnen. In plaats van reguliere isolatie rollen te kopen willen we de stal zoveel mogelijk met alternatieven isoleren. Dat mogen natuurlijk ook rest partijtjes zijn. Dus als je nog een rolletje hebt liggen, nog over van een verbouwing en je doet er niks meer mee, het ligt maar stof en spinrag te happen op zolder of in de schuur… wij houden ons aanbevolen. Tot nu toe levert dat nog niet heel veel op dus we moeten op zoek naar echte alternatieven. Schapen dus. Ik heb het er al eens over gehad. Schapenwol schijnt geen drol meer waard te zijn en is een restproduct geworden van de lamsboutjes. Dat klinkt cru maar zo is het nou eenmaal. De wol is echter prima isolatie materiaal. We hebben hier en daar al wat lijntjes uitgegooid en het seizoen is aangebroken. De eerste boer op ons lijstje gaat aan de scheer. Hij zou zo’n 300 schapen hebben en er zou nog iemand komen om wat wol voor een trui mee te nemen. Echt geen idee wat we er van konden verwachten. We hebben ons hoofd gebroken over de hoeveelheid wol per schaap en daar dan weer het gewicht van. Dat weer doorberekend in de hoeveelheid die je nodig hebt achter je muurtjes. Het kon vriezen en het kon dooien. Voor de zekerheid hebben we 10 grote zakken voor bouwmaterialen bij ons en ook nog eens tien zakken waar kunstmest in gezeten heeft. Die heeft Gilbert voor ons geritseld bij de coöperatie. De bus staat klaar, aanhanger er achter, we zijn voorbereid op het grote werk. Eerst koffie bij de buuf van de boer die natuurlijk onze introductie in het schapen-scheren is en tevens mijn ezelmaatje. Bij de boer in kwestie staat het om 9 uur al vol auto’s en ze zijn net begonnen. In een grote schuur staan de schapen boven op elkaar gepakt te wachten op hun beurt. Vier scheerders hebben de messen geslepen en nog eens drie of vier mannetjes staan klaar om de schapen één voor één naar de tondeuse te brengen. We worden snel voorgesteld en dan blijkt dat er nog meer kapers op de kust zijn. En kennelijk hebben zij voorrang. Het is een groepje mensen dat heeft bedacht dat je met schapenwol ook goed kussens kunt maken. En dan gaat het ineens heel anders dan we ons voorgesteld hadden. De dames van de kussens zoeken per vacht het beste gedeelte er uit en wij mogen de restjes hebben. Na even wat voorstellen en kletsen wordt het toch een leuke samenwerking want die restjes, daar zouden zij ook maar mee blijven zitten. We helpen elkaar dus de zakken te vullen. En dan gaan ze aan de slag. De schapen blèèèren tot horen en zien je vergaat. De tondeuses zoemen gestaag, de muziek staat hard. De schapen worden bij hun achterpoot gepakt en vervolgens in een judo zwaai op hun rug geworpen en naar de scheerder gesleept. Die neemt ze vervolgens in de houtgreep en het scheren kan beginnen. Het is een behoorlijk spektakel. Gedurende de ochtend komen steeds meer mensen binnen druppelen. Familie, vrienden en bekenden. Om 11 uur is er pauze en gaat iedereen aan het bier. Dat houdt de stemming er goed in denk ik. We slaan het niet af natuurlijk. Ergens op de wereld is het tenslotte al borreltijd. Maar de schapen hebben niet veel vacht en een groot deel verdwijnt naar de kussen-dames. Ik ben nog te veel onder de indruk van het hele gebeuren om het jammer te vinden. Ik geniet ook wel van het moment, de mensen, een paar honden die tegen me aan komen liggen, het scheren en ik leer toch ook weer het één en ander. Zo staan die schapen al sinds de vorige dag op elkaar gepakt te wachten. Och arme dieren zou je denken. Nou dat mag. Dat is natuurlijk hartstikke zielig. Maar doordat ze zo dicht op elkaar staan, krijgen ze het warm. En door die warmte wordt het vet in de vacht zachter en dat scheert dan weer makkelijker. Daar is over nagedacht. Dat is ook fijner voor het schaap en dan is het toch weer iets minder zielig. De kussen-dames vinden het uiteindelijk toch wel fijn dat ze de resten met ons kunnen delen en spreken af ons op de hoogte te houden als ze elders weer gaan schooien.

Het wordt al met al een hele lange ochtend. Dan zijn we als we thuis komen toch een klein beetje teleurgesteld over de buit. We hadden meer verwacht. We hebben drie zakken wol. Die verdwijnen in 20 tot 30 vierkante meter en we hebben meer dan 300 vierkante meter nodig. Maar de spits is er af. We zijn klaar voor een volgende scheerbeurt. Wie weet hoe die afloopt. Je kunt tenslotte niet alles over één kam scheren. Sorry, beetje flauw maar ik kon het niet laten.