Het is alweer even geleden dat je me zag op deze manier en ik val maar meteen met een persoonlijk dingetje in huis. Ik heb ook geen aanleiding en geen inleiding. Meteen hups met de billen bloot. Een aambei dus. Het kriebelde en het jeukte, ik wist niet hoe ik het had. Ik stond net naast de hoefsmid gebogen over Paquito naar de werkzaamheden te kijken maar de afleiding was nogal alarmerend. Ik kon geen normaal gesprek meer voeren zo was ik ineens geoccupeerd met mijn eigen achterste. Normaal wil ik dat de man zoveel mogelijk tijd neemt voor het geld dat ik hem schuldig ben, nu kon het me niet rap genoeg gaan. Daar begon het dus. Ik bekjjk mezelf zelden tot nooit van achteren. Misschien is dat dom maar ik ik vind het wel best. Ik hoef niet in een porno film en alles werkt naar behoren. Afijn nu toch maar even uit de broek voor de spiegel en oef! Het is maar goed dat ik inderdaad niet in een pornofilm hoef want dan ging ik nu failliet. Een uitstekend bobbeltje ontsierde het toch al niet heel apetijtelijke beeld (afhankelijk van je voorkeuren) behoorlijk. Ik zat er maar mooi mee. Het voelde vervelend en het deed nog zeer ook. Het zwembad van de buuf gaf instant verlichting. Koud en zout water aan de poep doet wonderen maar vooral voor de jeuk, het geval zelf verdween er niet door.
Op de fiets terug zag ik de koeien van Gilbert een beetje verdwaald over de velden zwerven. Dat was vast niet de bedoeling. Dus terug gekomen meteen aan de bel getrokken. We scheurden samen met Dartan in de auto naar het betreffende veld. Klaar om gedrieën de kudde eens even flink aan te pakken. Ik was blij met de afleiding dat kan ik je wel vertellen. Dartan stond meteen te kwijlen want die wordt instant wagenziek en ik hing aan de handsteun om de druk op het zitvlak te verminderen. En zo hobbelden we het luzerne veld naar beneden alwaar de koeien, zich van geen kwaad bewust, stonden te genieten van een extra hapje. En terwijl we zo naar beneden hobbelden begon Gilbert het op een schreeuwen te zetten. Naar de koeien. Iets in de trant van sodemieter hupsakee een eind op! En nu godnondeju een beetje sneller! Alleen de ramen waren dicht en niemand die het hoorde. Als het niet zo beladen was deed ik het bijna in mijn broek van het lachen. Ik zag ons daar gaan. Een schreeuwende Gilbert, ik hangend aan de steun en Dartan kwijlend tussen ons in. Met gevaar voor overdruk draaide ik het raampje maar open. Dan kunnen ze ons tenminste horen legde ik fijntjes uit. En zo scheurden we achter de koeien aan het hele veld over. Gilbert schreeuwend, ik gillend want we gingen heel scheef en Dartan kwijlend. We hoefden er niet uit. Dartan en ik waren geheel overbodig. Maar het was een mooi en gek avontuur. Maar door dat gehobbel in de warme auto was het zwembad effect teniet gedaan en dus ben ik maar naar de pharmacy getogen. Ik herinnerde me ineens tal van lacherige reclames over cremes voor de jeukende billen en dit hele geval moest zo snel mogelijk de wereld uit. Thuis had ik nog gauw even voor de zekerheid het franse woord opgezocht. Hémorroïde. En opgeschreven op een stukje papier. Ik ken mezelf. Op het moment suprème kan ik maar zo een black out krijgen en de meest eenvoudige woorden niet meer weten. In de pharmacy was het niet heel druk gelukkig. Een jonge man was nog voor me en ik kon pal naast hem bij een andere balie terecht. Dat voelde lichtelijk ongemakkelijk. Hoewel ik begrijp dat 
ik geen hemeltergende aandoening heb, ben ik wat het mijn achterste betreft toch wel op mijn privacy gesteld. En als er nou een oud vrouwtje naast me gestaan had, had ik het wel gedurfd maar zo’n leuke jonge kerel zie je hier niet vaak en om dan meteen het achterste (!) van je achterste tentoon te spreiden vond ik niet kies. Ik zeg het maar gewoon. Ik heb niet overal schijt aan. Dus ik knikte een beetje scheef met mijn hoofd in de andere richting naar de pharmacy juffrouw en vervolgens veel betekenend naar de jonge man. Haar wenkbrauwen gingen omhoog. Ze dacht zeker dat ik iets over hem wilde zeggen. Dus schudde ikmijn hoofd nog maar eens naar de andere balies buiten gehoorafstand en liep er ook maar heen. Totaal in verwarring volgde de juffrouw mij. Fluisterend vroeg ik of ze iets had om de pijn te verzachten van… kut! Woord vergeten! Gelukkig had ik het papiertje in mijn warme hand gefrommeld.. en ik toonde het triomfantelijk zonder een woord te zeggen. Aaaaah! Opluchting op haar gezicht. Natuurlijk! Één greep achter haar tussen de aspirines en de rennies lag de aambeienzalf heel gewoon dood gewoon een dagelijks item te zijn. Doet ’t pijn? Vroeg ze me zachtjes vol belangstelling. Behoorlijk! Fluisterde ik terug. Het komt wel goed riep ze me nog na want ik kon niet wachten om weer thuis de boel te behandelen. Na een paar angstige momenten en een paar dagen is de boel alweer redelijk onder controle. Ik ben me nog nooit zo bewust van mijn bibs geweest als de afgelopen dagen. Nog even samen knijpen en dan is het zo weer vergeten.
Heerlijk om weer eens wat uit zuidelijk Frankrijk te lezen.
Ik hoop dat je snel van dit ‘achterlijke’ probleem verlost mag worden. In de ‘kontekst’ van de aangehaalde reclame is het nog wel lollig, maar het lijkt me niet het meest fijne probleem. Jeuk en/of pijn op die locatie eist nagenoeg al je aandacht op.
Beterschap
Ha Dorine, leuk om weer van je te lezen!
Dat wordt voorlopig veel staan, lopen (met de ezels) 😉
Veel fruit dus, pruimen enzo! X
Hemorrhoids, niet meer drukken meid wanneer je een nr 2 job doet. Wel een “”oogje”” op houden vanwege bloeden. Niets is heilig qua body.
Aha daar ben je weer. En hoe. Meteen een gepeperd onderwerp. Welkom in de ongemakken club. We zijn met velen. Maar ja, wat heb je er aan. Het is jouw achterste en wij voelen het niet. Dus waar praten we over. Het is geen onderwerp waar je over praat en jij doet dat wel. Oei en dat zo out of the blue. Hulde en liefs maar weer 💋 Jouke
Fijn dat je er weer zin in hebt. Lastige kwestie met ongelooflijke nare jeuk met humor geschreven.
Liefs van mij! 👍🤗
Hello Dorine,
ich musste so lachen😅…. du schreibst, wie du sprichst. Das ist so schön. Und der Übersetzer bescherte mir noch zusätzliche Lacher. 😂
Ich hoffe sehr, das du die elendigen Dinger bald wieder los wirst.
Schreib bitte weiter, es versüßt mir den Abend.
Bussi Ute 😘
Hallo Dorine, heb genoten van je aambei perikelen. het valt me op dat in de reacties het woord niet voorkomt, van “een nummer 2 job” heb ik nooit gehoord, wel apart ! Je schrijvers talent is nog steeds
levendig! Je bent mooi op de foto met de prachtige hortensia’s op de achtergrond! Veel liefs
Hi Dorine,
Fijn om weer wat van je te horen. Sterk verhaal meteen. Is echt k.t aambeien.
Erg gelachen om je Gilbert verhaal, zie het zo voor mij. Xxx