We hebben een wii dinges. Al best een tijdje hoor. Net als alle anderen sinds ongeveer kerst vorig jaar. Met een bord om op te staan en spelletjes om te spelen. Ik vind het niet echt geweldig. Wel in het begin want toen was het nieuw maar al snel had ik alle vakjes open van de wii fit dinges en stond ik meer te wachten dan wat te doen. De spelletjes vind ik niks aan.
Maar toen kwam de personal coach wii dinges. Een mens doet wat om een beetje fit te blijven niet waar. Al het lopen met honden en sjouwen met ezels ten spijt wordt mijn conditie er niet beter op en ook mijn spiermassaatje slinkt of verslapt. Hoe ik me ook voorneem om elke dag buikspier oefeningen te doen en me op te drukken… het gebeurt gewoon niet. Hardlopen en fietsen is hier natuurlijk bijna niet te doen: Heuvel op heuvel af, tenzij je al echt heel goed bent of 20 jaar jonger. Kennelijk is het meer normaal om wat te verslappen na verloop van tijd en wat minder fit te zijn. Logisch, een mens is ook niet voorbestemd om heel erg oud te worden. Een vrouw van mijn leeftijd was een paar duizend jaar geleden al bejaard. Dan heb je recht op verslappingen en verzakkingen. Een paar duizend jaar geleden zou ik ook al een aantal kinderen gekregen hebben en dan zijn de verslappingen niet meer te overzien vanzelf. Dus feitelijk heb ik nog mazzel. Natuurlijk gezien dan. Maar goed we leven nu en niet een paar duizend jaar terug en de huidige tijd verlangt fit uitziende mensen die nog met gemak een marathon rennen. Zelfs nu het allang niet meer nodig is om weg te rennen voor een mammoet of een leeuw of om er juist achteraan te rennen. En aangezien ik verschrikkelijk geïndoctrineerd ben door de schoonheidswaanzin van deze tijd is het vanzelfsprekend dat ik er alles aan doe om fit te ogen. Om verslappingen tegen te gaan. Ik ben er minstens beroerd onder als ik het niet ben. Afijn lang verhaal kort: de personal fitness coach dinges is helemaal geweldig. Ik heb een instant juf om bij te aerobiccen en oefeningen bij te doen. Van yoga tot gewichtheffen. En nog mooier: we kunnen haar projecteren op de muur van de danszaal. Levensgroot. En ik heb een joekel van een ruimte om heen en weer, op en neer te springen en te hopsen. En toch vind ik het een beetje raar. Ik voel me net alsof ik op de uss enterprise zit op een holodek. De juf ziet het niet wanneer ik het fout doe of wanneer ik niks doe. Ze vindt alles best en geweldig. Ze is Amerikaans dus dan word je om niks al de hemel in geprezen. Now you’re toning up roept ze als ik net lig uit te puffen. Of take a breather als ik nog even doorhaal. Meestal haal ik door want ze geeft je ontzettend veel pauzes. Briezers. Alison, mijn Engelse vriendin hier, doet ook mee sinds we helemaal zijn gestopt met dansen. Ik vind de wii dinges juffrouw een goed alternatief. Ondertussen versterken mijn spieren zich zichtbaar. Broeken zakken van mijn heupen of ze waren al te wijd. Als ik spierballen maak, zie je ook daadwerkelijk een spierballetje. Dat is mooi want dat was nooit mijn sterkste kant. Opnieuw ben ik fanatieker dan ooit. Om de dag heb ik een afspraak met de wii juffrouw en dan durft ze het nog te vragen waar ik de vorige dag was. Tijdens de les vraagt ze wel 3 keer hoe of ik het vind. Of ik het nog wel bij kan houden. Elke keer antwoord ik met : geen zweet. Dat is Amerikaans voor eitje zeg maar. En elke keer zegt ze dat ze de oefeningen bij zal stellen maar dat doet ze nooit. Dus blijf ik maar doorploeteren tijdens de pauzes of gooi wat meer gewicht in de oefeningen. Ik moet het echt hebben van mijn persoonlijke inzet. Geen idee wanneer ik echt zware oefeningen krijg want je moet om de zoveel lessen een test doen. En aan de hand daarvan stelt ze een programma samen. Ik ga maar sjoemelen volgende keer en net doen of ik beter ben. Gisteren heb ik mijn 70ste sessie gehad met de juf. Ze is het geld van haar programma wel waard hoor. Dus ik blijf er nog een tijdje op. Verder is het namelijk armoe troef op het gebied van sport hier op het platteland.
13-09-2009