– Het is echt heel makkelijk, zei juffrouw Bridjo zuchtend voor de derde keer die ochtend.
Jij rent door de bosjes en ik wacht tot er wat uit komt.
Paquito had al heel veel moeilijke vragen gesteld maar nu snapte hij er nog steeds niks van.
– Dus je bedoelt dat ik door de bosjes moet rennen en jij staat te wachten?
– Niet helemaal gewoon wacht wachten. Juffrouw Bridjo zuchtte nog een keer. Ik kijk ook wat jij doet.
Juffrouw Bridjo had Paquito de vorige dag uitgenodigd om vandaag met haar te gaan jagen. Niet op iets groots of zo en ook niet echt op iets levends maar gewoon voor de lol en het plezier ervan. Juffrouw Bridjo zou het geweer dragen en Paquito mocht dan het zware werk doen.
– Maar hoef ik dan niks anders te doen dan door de bosjes te rennen juffrouw Bridjo? Want dat kan ik wel hoor en om het te demonstreren rende hij een paar keer door het bosje dat vlak bij de boom op de heuvel stond.
– Nou nee, niet helemaal. Je moet ook een beetje je neus gebruiken.
– Mijn neus gebruiken? Maar dat doe ik toch altijd wel? En om het te laten zien, brieste hij een paar keer flink in de richting van juffrouw Bridjo. Maar niet raak hoor.
Juffrouw Bridjo ging er maar eens bij zitten.
– Je moet je neus een beetje speciaal gebruiken. Je moet weten waar je achteraan moet gaan rennen en wat níet zo de moeite waard is. Kleine vogeltjes bijvoorbeeld, zijn niet zo interessant. Die hebben alleen maar veel veren en botjes en nauwelijks vlees. Grote vogels zijn beter. En hele grote herten mag je rustig laten gaan. Die kunnen wij met zijn tweeën niet pakken. Daar hebben we nog wat meer ezels voor nodig.
O ja, en als ik één keer fluit, dan moet je heel hard gaan rennen en als ik twee keer fluit, dan moet je bij me komen.
– Ingedingest hoor, klaagde Paquito. Kun je niet een demodinges doen, zodat ik het al eens gezien heb?
– Nee, zei juffrouw Bridjo gedecideerd. Dat gaat niet. Maar ik kan je wel vast laten wennen aan een geur. Uit haar jaagzak haalde juffrouw Bridjo een zakdoek. Een hele mooie met bloemen.
– Oh, wat een mooi doekje zei Paquito verheugd.
– Het gaat er niet om of het een mooi doekje is. Het gaat er om hoe het doekje ruikt. Dat zie je toch direct?
Maar Paquito zag alleen maar een doekje met bloemetjes.
– Nou ja, zei juffrouw Bridjo mild. Je bent ook nog een beginneling. Ruik er maar eens een tijdje heel goed aan.
– Hmmm, zuchtte Paquito na een tijdje ruiken. Deze geur doet me aan gezellige dingen denken. Ja, dit is een leuke geur, die wil ik wel vinden.
– Goed dan juichte juffrouw Bridjo dan gaan we op weg.
En daar gingen juffrouw Bridjo de hond en Paquito de ezel naar de andere kant van de heuvel op zoek naar bos en bosjes om te jagen op die verleidelijke geur.
– Kijk, zei juffrouw Bridjo. Normaal gesproken zou ik je nu loslaten en zeggen: Zoek! Maar dat is niet nodig. Ik heb je niet vast. Dus je mag nu gaan doen wat we hebben afgesproken.
– Oké riep Paquito en weg was hij. De bosjes en struiken zwiepten alle kanten op, toen hij er met zijn grote lijf doorheen banjerde.
– Waar ben je? Riep hij steeds. Waar ben je!?
– Hier! Riep een bekende stem. Hier ben ik. Maar telkens als Paquito in de richting van de stem liep, dook het plots weer ergens anders op.
– Hier ben ik riep de stem dan vanaf een andere kant.
Het werd een inspannende zoektocht maar plotseling wist Paquito zeker dat hij in de buurt was. Zoals hij met juffrouw Bridjo had afgesproken, riep hij helemaal niks meer, deed één hoef omhoog, oren plat in de nek en zijn staart recht naar achter. Het duurde heel lang voordat juffrouw Bridjo kwam en daardoor kreeg hij een beetje kramp in de drie andere hoeven.
– Even verzetten hoor, mompelde hij zo zachtjes mogelijk.
Door het gekraak van de struiken vloog er ineens een grote bruine vogel omhoog maar niet zo heel hoog dat juffrouw Bridjo erbij kon.
– Gevonden! Riep Paquito verheugd naar juffrouw Bridjo. Ik heb de gezellige geur gevonden! Het is Indy de kip!
Kakelend van plezier vloog Indy Paquito om de hals en kuste hem waar ze maar kon.
Auw auw, dat pikt! Piepte Paquito.
Juffrouw Bridjo kwam hijgend aangerend met het geweer in de aanslag.
Nou, gelukkig is er niks mis met je neus Paquito maar volgende keer kom je er niet zo makkelijk van af. Dan gaan we voor het echie.