Pucks de poes kwam met een heel moeilijk woord aanlopen. Het was zo moeilijk dat ze het bijna niet kon tillen
– Help me eens een handje met dit woord Paquito! Riep ze van verre. Paquito die nieuwdinges geworden was kwam al van de heuvel naar beneden denderen. Helemaal scheef en met gierende remmen kwam hij tot stilstand,.
– Wow, wat een moeilijk woord is dat zeg! Dat je dát kunt tillen!
– Dat kan ik ook niet, daarom moet je me even helpen. En zo liep Pucks met het voorste deel van het woord en hobbelde Paquito er achteraan met het laatste deel. Toen ze een uur gelopen hadden werd Paquito een beetje moe.
– Niet om het één of ander hoor en ik heb ook best een goede condinges maar mag ik vragen hoe ver het nog is?
– We zijn al op de helft! Riep Pucks monter naar achteren.
Maar de tweede helft van het hele stuk duurde natuurlijk langer en bovendien was Paquito toen al veel moeier dan aan het begin van de eerste helft. Puffend en steunend kwam het tweetal na een hele tijd aan bij de rand van een groot bos. Dapper het dove konijn kwam net uit een hol tevoorschijn.
– Hé hallo! Zijn jullie daar eindelijk!
Paquito wilde eigenlijk wel verbaasd reageren maar was er duidelijk te moe voor.
– Ik zit al een hele tijd op jullie te wachten. Ik dacht steeds dat ik wat hoorde maar dan bleek het toch mijn maag te zijn of het ruisen van de wind. Kom gauw!
En roets roets, daar schoot ze weg tussen het struikgewas onder de bomen. Pucks kon er wel achteraan maar Paquito moest er steeds overheen of er langs heen en verloor dan telkens een stukje van het woord.
– Je moet het wel goed vast houden hoor! Anders is het geen woord meer en dan kunnen we net zo goed een nieuw woord zoeken.
Huppelend volgden ze Dapper tot ze uit kwamen op een open plek in het bos. Indy de kip kwam uit een boom gefladderd.
– Ik zag jullie al aankomen want ik stond op de uitkijk! Jeetje wat een moeilijk woord hebben jullie meegenomen zeg! Ik heb nog nooit zo’n lang en zo’n moeilijk woord gezien. Het enige woord dat ik ooit gezien heb was een nepwoord. Dat betekende helemaal niets.
De flierefloeper knikte instemmend.
Tante Noor had zich even achter een boom verstopt maar kwam tevoorschijn zodra Paquito haar zag.
– Toch zag ik u bijna niet tante Noor, u lijkt wel afgevallen.
Na zo’n compliment kon tante Noor niet langer onverschillig blijven. Ze glom van trots en zelfvertrouwen.
– Kom maar mee Pietje, we gaan er eens goed voor zitten. Kom jij maar naast mij.
Alle dieren gingen zitten en wachtten op wat er komen ging. Eerst gebeurde er helemaal niks maar net toen iedereen uitgepraat was en niks meer had te zeggen, kwam juffrouw Bridjo tevoorschijn. Samen met Pucks pakte ze het moeilijke woord op en hing het in de bomen pal boven de oren van Paquito. Iedereen keek er naar maar niemand kon het lezen. Zelfs voor Pucks was het woord heel erg moeilijk. Het duurde dan ook een hele tijd voordat er wat duidelijkheid in de zaak kwam. Pas toen het donker werd en daarna helemaal nacht, toen de maan pal boven hun hoofden stond en de sterren glansden, toen pas kon ze het lezen.
– Gefeliciteerd met je verhaardag Paquito!
Heel even was het stil en toen begon iedereen te juichen en te klappen en Paquito kreeg van iedereen zoenen en dikke pakkerds. En daarna vierden ze feest tot de volgende dag en nog dagen daarna.