– Je hebt er geen idee van hoe veel werk het is om zo mooi te zijn als ik!
Juffrouw Bridjo was het een beetje zat dat Paquito steeds zo bewonderend naar haar keek maar zelf geen enkele moeite deed om er fatsoenlijk uit te zien.
– Ten eerste begint het al met hoe je slaapt. Ik slaap nooit in mijn eigen poep bijvoorbeeld of in die van een ander. Dat geeft alleen maar stank en klitten.
Paquito keek een klein beetje schuldig in de richting van het gras en deed net alsof hij de kleur ervan bestudeerde.
– Ten tweede lig ik dus altijd op een schoon bed van vers gras of op een deken. En bovendien lig ik altijd in mijn eigen bed op de zelfde plaats. Ik wissel nooit van bed met niemand niet. Zelfs niet als het moet.
Paquito vond het gras steeds interessanter worden.
– Kijk, dat is nog maar het begin. Voorwaar niet makkelijk als je steeds zoveel meemaakt als ik. We hebben het nog niet eens gehad over het borstelen. Dat komt later. Dat komt pas op het einde, als je alles gehad hebt, dan wordt er pas geborsteld. Pas als je heel goed je tanden hebt gepoetst, je nagels hebt geknipt, je ogen met mascara hebt bijgewerkt. Pas als je een voetbadje hebt gehad voor zachte tenen, als je niet in de modder hebt gerold of in rotte vis, pas dan mag er geborsteld worden. En geloof me Paquito: dat is niet makkelijk. Borstelen is pijnlijk. Borstelen doet auw. Borstelen is geen pretje. Maar toch is het ook heel fijn. Vooral achteraf. Net als oefeningen doen bijvoorbeeld. Dat is ook nooit leuk maar daarna ben je blij dat je er weer af bent.
– O, en ik heb nog één tip die echt heel belangrijk is om er mooi en glanzend uit te zien. Eens in de week eet ik een eitje. Gewoon zo rauw bij de rest van mijn eten of zomaar tussendoor. Na een uurtje zie je het verschil al, probeer het maar eens.
Paquito overdacht het eitje-gedoe maar kwam er niet goed uit. Hij wist niet goed wat een eitje was maar het kon niet moeilijk zijn als juffrouw Bridjo er elke week wel eentje at. Een kwestie van op de uitkijk staan. Maar na een hele tijd had Paquito nog steeds het moment gemist waarop juffrouw Bridjo haar eitje at. Ofwel hij lag net te slapen, ofwel hij was gewoon te laat en likte juffrouw Bridjo net de laatste restjes weg.
– Ik waarschuw je volgende keer wel, zei juffrouw Bridjo maar de volgende keer was ze op reis en daarna was het zo lang geleden, dat iedereen het vergeten was.
Op een grauwe dag zaten Paquito en de flierefloeper onder de boom op de heuvel voor zich uit te staren. Ze hadden het nergens over en daar konden ze uren mee zoet zijn. Net toen ze het bijna en per ongeluk toch over iets kregen, schoot het verhaal van juffrouw Bridjo weer in Paquito’s hoofd.
– Om een glanzende vacht te krijgen, moet je elke dag een eitje eten, vertelde hij trots en zomaar plompverloren tussen twee onafgemaakte zinnen door.
De flierefloeper deed net of hij het niet gehoord had en maakte nog snel een volgende zin af maar lang kon hij zich niet doof houden.
Paquito bleef maar door ratelen over eitjes en eten en die twee woorden gewoon in één zin die nog niet eens zo lang was ook.
De flierefloeper kuchte een paar keer om zijn aandacht te krijgen, daarna humde hij en bromde wat.
– Ik vind het maar niks, mompelde hij precies op het moment dat Paquito even stil was.
– Ik vind het helemaal niks. Ik vind het nog minder dan niks ik vind het gewoon leeg, kaal, helemaal noppes.
– Oké, antwoordde Paquito opgewekt. Het leek mij ook al een beetje vreemd maar nu jij het ook zegt weet ik het zeker.
De rest van de dag bleven ze stilletjes voor zich uit kijken, ieder met zijn eigen gedachten en het eitje hing daar ergens tussenin.